ме (зам.) - скокотка (гл.)

Удира, ме скокотка. Здивувам, а срцето силно ми чука. Треперам.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Се обидував да му објаснам дека тоа не е нормално, дека е целосно лудо; дека не би можела да издржам, дека ме скокотка, а тој рече: „Да не те понижува, можеби?“, и јас, во тој момент знаев, бев сигурна дека Јан Лудвик не е дојден туку-така и дека одмаздата, без разлика колку тој се преправаше дека е рамнодушен кон сѐ што му се беше случило, сѐ уште тлее во неговата душа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Траеше тоа бесконечно долго; најпрвин ме скокоткаше, и јас се извлекував од под него, но тој постојано ме враќаше назад, нималку нежно, со грубите раце, и продолжуваше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Чекај, ме скокоткаш таму, велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме скокотка со тревка под носот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сара го помрднува задникот. „Ме скокотка. Што е тоа?“
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
„Тато, ме скокоткаш”, се смееше и се прпелкаше малечкиот во неговата цврста прегратка.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- Ме скокотка! - вели тој смеејќи се.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)