ме (зам.) - смири (гл.)

Но во спалната соба добрите парфеми ме смирија, и белите огледала, нежно-жолтите перници, многу скапоцености што знаат да го разгалат човека, но коишто како да се забранети и платени од решителноста што никој не би ја признал, па едвај и вие, што сте без корен...
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Ме смири глетката: белите штиркани чаршафи, беспрекорно испеглани околу рачно изработената бордура, ја истакнуваа убавината на старинскиот кревет, чии украси од месинг сега сјаеа како позлатени сијалици.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Не наоѓав начин да се утешам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Никој и ништо не можеше да ме смири, ниту пак мене ми успеваше да мислам на што и да е друго освен на неа и нејзините.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мајка ми избезумено ме гушкаше и ме бакнуваше, ме допираше по цело тело, како да сака да утврди дали сум цела и да провери дали сум жива и здрава.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас прснав во такво невидено плачење што никој жив не можеше да ме смири, а не пак да дознае што ми се случило.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но, се шегувам јас со неа, - ме смири тој, - името Макаренко не е погрдно, и не е никакво навредливо.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Почекај, стрпи се, сè во свое време, - ме смири дедо ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Но, добро, - ме смири таа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Тоа се птици и гуштерчиња, - ме смири тој.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Драмата настапи еднаш кога ги понесов клучевите со себе и повеќе не можев никако да ги најдам. Со денови. Вистинска драма! По некој ден ги најдовме во машината за перење како силно одѕвонуваат на металната центрифуга. Овој звук најпосле ме смири. Клучевите беа конечно пронајдени!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Проклет да бидам, мислев ми ги подарува за да ме смири. О колку бев неук и прост!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Докторот ме смири.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Луман додаде: - Ти бев лут како рис, ама молбата на Дика ме смири, ќе ти простам.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)