„Сѐ додека треба да се бранам од физичкото присуство на освојувачот, силата на мојот идентитет ме смирува и преплавува.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Гледам на телевизија реклама за гердан, тие најмногу ме смируваат, и на местото кадешто треба да биде бисерниот ѓердан за само 65 долари - гледам пресечен грклан.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Потпрен на лактот на перницата во креветот, онака според навиката што телото го стекнало со време, ме утешуваше и ме смируваше темното и затвореното, ме штитеше, чувствувајќи ги сенките и облиците што се плетеа околу мене.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Бев во шок.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Мајка ми се уплаши да не сум се мрднала, почна да ме смирува, да ми се извинува што не успеала да најде погоден начин да ми ја соопшти новоста, ме прегрнуваше и ме бакнуваше, ме тресеше да се соземам и да се вратам во нормална состојба.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Колку повеќе ме одвраќаат, толку повеќе ме смируваат... Ми се гадат работичките.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Бреза во тој момент влезе во собата и кога ме виде дека плачам, ми се фрли во прегратка и почна да ме смирува: - Батенце, не плачи, мене ми е многу жал кога плачеш. Да не те боли нешто?
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Всушност бев со впечаток дека не ме смируваат неговите зборови туку токму тој лет на звуците, што оживуваа во мојот слух а веднаш потоа се трансформираа во разиграни птици.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Овој напис е, се надевам, израз на таа подвоеност.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Тоа е култура што ме вознемирува и ме смирува, што ме одушевува и ме лути, што (често попусто) се обидувам да ја разберам; понекогаш ревносно ја бранам, другпат резигнирано ја отфрлам и ги одобрувам аргументите на нејзините најнемилосрдни критичари.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Во тоа не гледам ништо лошо; според мене таквиот однос кон феномените на популарната култура е најсоодветен.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)