- Ти си слабо облечена, - ми зборуваше таа, прегрнувајќи ме преку рамото, како да сакаше да ме стопли.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
- Дај ми малку да лизнам, вели, белки ќе ме стопли и ќе ми се развидели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И така одам јас дома и си мислам како ќе ме прегрнат татко, сестрите и братот, како радосно ќе се гушнеме, како татко ќе ме седне на колено, ќе ми погали глава, ќе ме стопли во својата прегратка, а сестрите ќе ми донесат топла манџа и многу леб, како братот ќе ги собуе своите топли волнени чорапи и ќе ми ги обуе, како сите ќе седнеме покрај распаленото огниште... а потоа како наситен и стоплен ќе заспијам во скутот на татко и утрото ќе се разбудам под топлото веленце, ќе се напијам топло овчо млеко...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)