ме (зам.) - удри (гл.)

Да не те треснал камион?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Бабата: Еден гангстер ме удри со мотор.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сите маваат кој каде ќе стаса, но никој не ме погоди таму што замавнал а сепак на тие места ме боли како вистински да ме удриле.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Да му ебам мамата. Поарно камион да ме удреше.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Навечер ич не додржувам. Заспи, измокри се.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сите се сложивме дека е така.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
По неколку пувкања ми дојде горчина во устата и како нешто да ме удри в глава.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Деца тоа не го носат,“ пувкаше Љупчо и нѐ гледаше низ чадот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Мене тогаш како рофја да ме удри...“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Аким се доближи до мене. Врелата пара на млекото ме удри в лице и јас отстапив еден чекор очекувајќи нешто непријатно од ова неразбрано и силно момче: прст в око, нокти в грло.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Сиот измачкан со чоколадо, Бато притрча и ме удри по градите; тупаницата му беше колку орев.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Не стигна да ме удри. Неочекувано и за него и за мене замавнав и со сета тежина на левата рака го удрив преку ковчестото лице.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Се сетив дека Пенчо пред неа ме удри во градината и се почувствував силен и жалосен.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Кога минавме крај нив, таа ги дигна клепките и порумене, а Пенчо неочекувано ме удри со тупаница по вратот.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Човекот зина, ококори очи и откако се созеде од изненадувањето, силно ме удри по рамо, па рече: - Така е, брат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Зрното-збор - „Песна“ ме удри по челото, меѓу очите.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Што е, кажи?“ „Онаа стомна зад вратана ...“ „Што - таа стомна?“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пак ме удри со колено по колено. „Не преправај се. Ти ја донесе онаа, малата со цицки на леунка.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ја тргав главата од него но тој сакаше да ми ѕирне в лице и, како да сака нешто тајно да ми каже, ме удри со колено по колено.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мирисаше на нештавена кожа и на стопен восок.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Чинам се најдов во оперативна соба пак мојот миленик доктор хранејќи се од задоволство и љубов ме допре со аморната справа ме удри, ме уби, ме улови...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Чинам се најдов во оперативна соба, пак мојот омиленик доктор, хранејќи се од задоволство и љубов, ме допре со аморната справа ме удри ме уби, ме улови...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
И знам: во писмото лежи ампула од пренежно стакло - а) ќе прсне, б) ќе ме удри в ноздри испарување на отров, в) ќе ме собори.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Господ ме удри, Лазоре, велам, и Ѕвездан ми свисна.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
дрво удрено од ровја, црно и го фаќам в гуша и го стегам колку што можам, а тој само потклекнува и кркори, небаре да брбори во вирче вода, пушта шапки и очите му излегуваат надвор, ко откатени ореви, бамуја, и потоа памтам само дека ме удри нешто по глава, и ми скрцка нешто во главата, мислиш некој џам ти се скрши во главата и после, кога се освестив се видов бос, ми ги собуле чевлите и чевлите ги видов на нозете од старшијата, оти после многу денови ме тепаше, ќе ме потепа, потепа, и ќе си фати настрана, и ќе се погледнува во чевлите, во ботушите, ќе се кочопери, ко петел на буниште, ама нема веќе што да ми земе, може само животот или калта од под ноктиве да ми ги земе, и сега еве се дотркалав и до ножот од брат ми...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Вика и се вцрвува. Му набрекнуваат жилите, небаре гуштерици му скокаат. И оп, туп, ми се наднесува, ќе ме удри.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А мене ме чекаш, мајчето твое, вели, којзнае кого го чекаш, вика и почнува да ме клоца. Не гледа кај ќе ме удри.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И тргна детето, ме послуша. Му кладов едно крајшниче леб в торбе, му врзав малку пипер в крпче и го пуштив, пушка да ме удри!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мене некој клин ме удри под гуша. Ми го заглавува здивот, ми ја собува кожата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Таа ќе офне и мене пак студен нож ќе ме удри овде, во срцево.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Мислам дека топ ме удри, блада некое војниче, мислам дека топ ми ја скина раката.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И знам: во писмото лежи ампула од пренежно стакло - а) ќе прсне б) ќе ме удри в ноздри испасување на отров, в) ќе ме собори.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Вратата тресна наместо мојата глава, и ѕидот на училницата ја оддели девојката, оневозможувајќи ѝ да ме удри.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
„Да, сакаше да ми кажеш дека меѓу животот и смртта има само едно влакно, како ова од мустаќите (и ми скубна влакно од левиот мустак) или како она под мадињата (и ме удри со коленото меѓу ципите).
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Офнав и се склопчив на креветот.“
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Се возбудив уште повеќе, крвта ми зашуме, ме удри в глава, ја зграпчив и ја кутнав под мене.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Се тргнав. Презаситена? ме удри острица. Од кого, од што?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
– „Е лели и ова не ми го веруваш, бре татко, ами кога беше ти на орање во големата нива, лели ти ги тераше Велко воловите и јас си зобав црви во браздите изорани; ами лели Велко ти рече два три пата: дедо, дедо, нашиот штрк ете го зад тебе, и ти на треќиот пат ме удри со остенот и ми ја окрши писката од ногата, та едно чудо време боледував, одвај дури оздравев.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
– „Ете јас бев, татко, тој штрк, што си седев на куќа; мајко мори, и ти Недо, знаете кога ги молзевте кравите и ме удри Велко со стапчето, оти си ги милував телињата?
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Нека ми е уѓе: на таква глава таков брич, што го вели тој збор татко, ем ак има што го вели, чунки сѐ што ме учеше и ми велеше, сѐ по глава ме удри.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
ПЕТРИЈА: А, да му врзам една мокра крпа на кумот на главата (Ја кваси крпата од кофата од бунарот.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Оф, главата! Ќе ми пукне главата... Дамла ќе ме удри! Оф, отидов од рака, Арсене!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СИМОН: Би ме удрил?!
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
„Кравата од Цанул ме удри со роговите...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Јас го удрив со тупаница по носот, а тој ме удри со камен по глава.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Како што го кажуваше тоа, сакав да го покријам задникот со блузата, но го местев неговиот лизгав капут врз закачалката, а тој паѓаше ли паѓаше, а јас се наведнував ли се наведнував, станувајќи сѐ поголема и поголема топка.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Требаше веднаш да ги испржам компирите, така ќе дојдеше во истиот миг.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
А бидејќи десет години ништо не сум напишала, можеби ова пенкалце со кое Александар се обиде да ме удри ќе ми помогне, така си помислив.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Во еден миг дури сакав да застанам на вратата и да му пречам, за да ме удри со стаклената топка што му ја купив пред десетина години, кога се сретнавме.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но, знам дека Александар нема да ме удри со топката затоа што тоа лошо ќе изгледа за него.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Како листот да беше отровен, па кога ќе се пипнеа со мината таа сета се ронеше и му се налепуваше како ситен прав.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Не знам како ми се најде во рака пенкалцето со коешто ме удри.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Каде одиш? - не издржав и го прашав, иако знам дека мрази кога го прашувам каде оди или кога ќе се врати, но многу сакав да му раскажам за пенкалцата и за моливчињата. - Бргу се враќам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Се сеќаваш ли кога ме удри со секирата? - рекла мечката. - Погледни ми ја раната!“
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Од внатре ме удри реа на влажни ѕидови и мемла.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Станува Гертруда и се врти да ме удри.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како припек, во време на жетва, да ме удрил в теме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дури сега ништо не разбирам: јас ја бранам, а таа сака да ме удри.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Па после друг ум ќе ме удри.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме удри некој пламен пругоре и — тука на две леви нозе стојам, тука со две десни одам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас знам дека, ако ме удри, на место може да ме остави, ама не му се плашам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)