Кожата ми се крева до под колена и ме чеша, ме јаде под завојот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ми навираат под кожата и ме чешаат по целата снага. Да сум заљубена, тешко.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Ете, пак ме чеша.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Мене други муви ме јадат и ме чешаат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го држев во внатрешниот џеб од палтото.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Неуморно се чепкам, се чешам каде што не ме чеша. Допирам, поднаместувам.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
А името на ветерот беше, најочекувано – женски! - речиси секоја година, некаде околу средината на мај, навечер ми се појавува уртикарија по нозете и по рацете, страшно ме чеша и ме присилува, барем три пати, да се будам преку ноќ и да се драскам како луд, долго не успевајќи да заспијам, со нервозна топлина внатре, во телото.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Едно време се разболев, стомакот почна силно да ме боли, одзади ме чешаше и многу ослабнав.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)