Таму, како и секогаш, мирисаше на смрт.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Квечерината, кога ќе се вратело миризливото ветре во дворот, опрашено од поленов прав и полско билје, а со него ќе исчезнела реата од купечки мириси и нечистотии, таа повторно се миела за да го симне валканото од себе, повторно ќе влезела во молкот манастирски и шепотно молитвела и го молела Светиот Дух за спасението човечки и преображението свое: Свет Духу, во мене влези, засолни се, со светлина озари ме, со ангелска лика надари ме, ангел стори ме, во ангел престори ме. Алилуја. Амин.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Влегов прва, по мене влезе и тој.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)