И знам дека штом таа сина точка биде доволно згусната, ќе тргне кон мене ширејќи се во некој облик во некој нов настан што ќе го доживеам, што ќе ми донесе нова страотност и веќе ми студи од страв.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Живеам јас така бедно, Благородност од мене ширам чедно, Алтани, злато гледам на сите страни Со крвави солзи полиени од рани.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Доаѓаа На полноќ Чиниш По договор: Стравот на еден Осамен човек И стравот На еден Осамен Збор. Корен Некаде во мене Шири и расне Длабок еден корен Огнозборен. Овошник Дрочен а мал Овошник Во кој сум се Пресоздал вода си „Вода си, Рече ноќта, Можеш Низ мене Да течеш“ „Веда си, Рече громот, Усти низ мене Сѐ што посакаш Да речеш“ ***
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)