мене (зам.) - јанѕа (имн.)

Арно ама, мене јанѕа ме јадеше. Ќе го следам патот на јагулите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Како што тој ми се жали, така мене јанѕа ме фаќа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
- Мене јанѕа ме изеде уште кога така дојде, ненадејно. Сама, со детето. Без Хелвиг.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Но, по сѐ што видов и доживеав, имајќи го Сталин зад петици, во егзилот земски, и по пристигањето во мојата последна татковина Езерото, мене јанѕа ме прогонува. Не дај Боже, не дај Боже...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)