мене (зам.) - жив (прид.)

Ќе му суди на некого друг, на некого кој ќе биде мртов, а не мене жив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- А мене жив ќе ме растргнеше - рече Денко.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Зад таа затворена врата останаа во мене живи зборовите на мојата баба* од османско, турско, балканско потекло: А kapi! Отвори ја вратата!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
— „Ќе ми овениш тука, ќе ми се исушиш без водичка, ќе ми умриш! Не, не, ти не умираш. И туа ти си за мене жива.“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)