Јас и би ѝ го сторил тоа, не сум човек со многу предрасуди, но таа мене никогаш доволно не ме привлекла.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Не да си велам туку тоа мене никогаш не ми паднало на памет.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Сите ќерки им кажуваат на мајките, само ти мене никогаш ништо.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Кажи ми – неочекувано ме праша таа – зошто ти мене никогаш ништо не си ми раскажала за некоја твоја симпатија?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ох, си реков, од сите можни прашања нејзе баш ова, најглупавото и најнезгодното ѝ падна на памет.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Но ти мене никогаш нема да ме напуштиш.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
- Никој мене никогаш не ме чекал. Никогаш - никој.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тело гори, оган в срце душа бранува, во таа музика на љубовта оган танго во мене никогаш не застанува.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Дотогаш се плашев да им се приближам на другите деца (брат ми Зигмунд за мене никогаш не беше дете), некоја чудна непријатност ме облеваше дури и од присуството на моите сестри, ама уште кога го видов Рајнер, сакав да бидам близу до него.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Полека му се приближував, а еднаш го повикав да си играат нашите сенки.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)