мене (зам.) - не (чест.)

- Можам, како не! Мене не ми треба потркепа од друг, јас сѐ можам сама. –отсечно ќе речеше.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ќе се посрамам со свеска. Ќе испадне дека толку години само сум ѝ се топорел и сега кога дојде времето мене не ми станува.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Уште по некој збор разменувавме додека мене не почна да ми станува.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Мене не ми ни падна на памет да ѕвонам на влезната врата од нивниот стан.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тие работи мене не ми требаат.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Така легнат, со пушката до мене (секогаш носев пушка, Турците мене не ме гибаа) и зедов да нишанам, онака, од бес, неодредено.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Фала му на светиот дух, не мора повеќе да го слушам она папагалско повторување veni, vidi - vici ... кое ни мене не ми доликува - повторно помисли Мо.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Бев милениче во куќата и што и да направев, мене не ме караа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Меѓу масонските браќа на Карер се наоѓаа припадници на сите сталежи, нации и религии, така и ложата од Закинтос токму поради тоа цутеше од братска активност.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Престанете да се правите луд - мирно проговори есесовецот - тоа кај мене не поминува!“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- А јас? Зошто мене не ме сака внатре? И јас сакам да сум со нив.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Тогаш од пепелта на самотијата се зададе Давид, на мнозина им се стори малку подгрбавен и омлитавен, киниса средполе, однапред отпишан и прежален од сите, да му се истопори еден на еден на титанот, мечка страв мене не страв, нешто си мрмореше самиот на себе додека ја токмеше прачката, срдито си велеше доста тука се пееше прачка имам кураж немам, време е да има варено млеко за нашите деца, време е на пазарите да има и цреши без црви и со црешови семки да се запише дека тука нешто вистински постоело.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Зад сека грмушка се крие идеалот за збогатување набрзина, зад сека грмушка на оние кои се стискаат да не се измочат в гаќи силници им ги превртуваат џеповите и кога нема да најдат ни петпаре од бес ги плескаат по газовите, ги влечат за уши, им бркаат во очите.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Ова ќе биде селска работа, — се приближи Крсте до вистината.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Слушам од тебе — од мене оти најсна ќе правеле тиа неранимајковци некој бунт, ама кога и каде, право да ви кажа и мене не ми кажуат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ете, на Градешница слабо кој ќе оде на госје; гледам повеќе селани каде се иставаат од селото по колибите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Не ќе бидат они, Ѓуро. Мене не ме фаќа умот тие тоа да го сторија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Врви си по патот, лудо, море. Мене не задевај! Ајде, лудо младо, море, Крши си го вратот!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ако има интерес за CD нек се фура, мене не ми пречи. Сфати го прашањето ко провокација, ха, ако сакаш.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Боб: За мене не доаѓа предвид да си го соберам пиштолчето. Јас дигнав раце.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Смеа, прегратки, радост што е тоа, за кого е? За мене не е.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Мене не ми личи, - се насмеа дедо Димо.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Пешкир! - се зачуди Бојан. - Земи ако ти треба. Мене не ми е потребен. Денко ги крена рамениците и тргна по Бојана.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Не разбирам. - И не можеш. Мене не ми сака душата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Јаготките за мене не се она што се за тебе, чедо.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Државниот Законодавен дом за мене не претставува само зграда во која се донесуваат законите тој за мене е храм во кој јас стигнав по долг аџилак (Исто).
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Пред силата на чистиот и непосреден македонски збор, мене не ми останува ништо друго освен да молчам и оддалеку да го проследувам самостојниот живот и дарбата на вечното самопресоздавање на зборот.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
- Мене не ми студи, - одговара Сашо. Митко се чуди што да прави.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Мене не ми студи. Ако ти студи - стави! - се инати Сашо.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Ти добро си знаеш дека мене не ме личи некој да ме види со тебе седната тука под дивјачката, сама девојка тоа не го прави, да си го пушти беќарот да седне до неа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ме подзеде тогаш таа мене и ми ја разбра работата, ама јас, што е кафтицата кошленкава, тоа бев јас, таа ни трошка јатро од мене не извади, туку само што ме разбра.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Твоето лице, моето од твоето, веќе од мене не се крие. Каков прекрасен сон.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
А кога на сред искачување Лествичникот списка дека свеќата во рацете на Филозофот се изгаснала, јас речиси скокнав од радост: за мене не настана темнина, оти околу телото на Филозофот повторно сјаеше оној облак од виолетова светлина, и јас повторно гледав!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Секаде е Он, само во мене не.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И музика, вселенска, што никој, освен мене не ја слушна.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
ПАНДЕ: (крстејќи се). За мене не оставија зборови да помолитвам, како што рекоа постариве и кумава така нека биде.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- Зошто? Мене не ме тепале? се зачудив.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Природните ги создал господ закони за довек, за мене не ги мени он!
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
За таа цел, мене не ми требаат обемни емпириски податоци, туку длабоки, подробни согледби за начинот на кој, всушност, дејствуваат некои типични и особено изразни машки геј- културни практики.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- Реа, тој мене не ме ни допрел. Не вреди да ѝ објаснува.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
„Кај си бе Гоцеее..“ – му се фрла во прегратка на мојот соговорник, мене не ме ни погледнува.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Тоа што вие го слушате како шумол од костенливо листе или како гргор од дулците на чешмите, тоа е мојата молитва, Гласот мој. А мене не ме гледате.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
- Си му судел на маж ми, мене не ќе ми судиш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Скрши си ја главата, негоднику, диво го ожежала со поглед.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
НИКОЛАЌИ: Стоката мене не ми треба.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Стоката нека си остане на неа. А, ба, ба... мене не ми е потребна да ми ја препишува.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
АНТИЦА: Тој за мене не е. Ви кажав, дека на тој, јас што го сакам, си му имам дадено збор. (излегува).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Па чук, чук ѕе и гу, гу Од мене не се плаши, отвори...
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
- Тоа е само затоа, само затоа што ти мислиш за она што за мене не е ни важно.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Арно ама, мене не ме очекуваа, па за секунда чувствувајќи се како натрапник кој ја узурпира „гајбата“, занишав со глава и бргу-бргу исчекорив, божем до тука треба да патувам... ете, на гости во комшилук на втори..
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Мечка страв, мене не страв“, си реков и отклучив.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ете, рече тој, мене не ме отепаа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Ако ме познаваш, познавај ме, се согласи човекот. - Тоа мене не ме засегнува. - Не, не... Навистина те познавам.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И мене не ме трае срце.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Оние што ни умреа, му велам, - Мене не ми умреа, вели, децата тебе ти умреа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е, како велиш ти, ми одговорува Јон, ама мене не ми е доста, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И што не зашиваме во тие амајлии? Козина од мечка, мечка страв - мене не страв, нокте од штрк, корупка од желка, пепел од дрен. 128
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Мене не ми треба болен човек дома, беше му рекол на вујка, и ја оставил мајка. После си умре, жената, таму.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ако ти дадам тебе, мене не ќе ми стасаат, па ќе треба да позајмувам, му вели. 28
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А мене не ми е смешно. Стојам и ги бројам парите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И го докусури, непрокопсаник. За мои пари.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не е точно тоа дека имињата на Маргарита или Ана дојдоа подоцна или дека сега тоа е начин да ги разликувам во пишувањето, таквите нешта веднаш стануваат одлучени со самата игра, сакам да кажам дека одблесокот врз стаклото никако не можеше да се вика Ана, како што ни Маргарита не можеше да биде името на девојката што седеше наспроти мене не гледајќи ме, со погледот на црните очи загубен во тагата на тој интеррегнум каде што се чини како сите да ја консултираат зоната на визијата која не е онаа што нѐ опкружува, исклучувајќи ги децата кои гледаат право и сосредоточено сѐ до денот кога и нив ќе ги научат да се сместуваат по меѓупросторите, да гледаат а да не видат, со она пристојно незнаење својствено за секој близок привид, секој опиплив допир, при што секој е улежан во своето меурче, класифициран помеѓу загради, додека ја чува постојаноста и најмалите количества од свеж воздух помеѓу туѓите колена и лактови, затскривајќи се зад „Франс-соарот“ или џебните книги иако скоро секогаш е како сега со Ана, скоро секогаш се некои очи што се сместуваат во процепите од она што навистина може да се гледа, што се сместуваат на она неутрално и делумно тапо растојание што се протега од моето лице до лицето на човекот сосредоточен на својот „Фигаро“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Никој освен мене не можеше да го слушне.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Маќеата Тимка го вадеше лебот од фурната и ми викна: Миле, што сакате за вечера да ви подготвам, прженици со сирење или нешто друго?, а јас ѝ реков: За мене не е важно, зашто јас не бирам ништо.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
„Мене не ме интересира идната генерација. Јас се интересирам за нас.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Најпосле бегот воздивна тешко: „Да ти кажам сега зошто те викав и дека овој долг муабет не беше за бадијала, иако мене не ми беше лесен, да знаеш.”
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Мене не ми е намера теоретско разгледување на посочените прашања и овие зборови се пред и над сѐ искажување на „еден опит“, како што пишуваше мудро и промислено Блаже Коневски.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
А јас да си ја гледам бундава! – Стрпи се, мила, па не е дојден крајот на светот! – За мене, крајот на светот иде кога ми се гладни децата! – Те разбирам, те разбирам, и мене не ми е лесно.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Значи, од мене не се очекуваше ништо друго освен да ја застапувам туѓата вистина.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Моите господари и самите ми укажуваа (се правдав пред тој Никола Леко) дека не ги интересираат моите интимни размислувања; дека од мене не бараат никакви предавства, дури ни самоинцијативи.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Станува збор за процедура што мене не ми е позната во сите детали.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Мене не ми треба да одам ваму-таму. Со мојата болест згрешивте.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
КЕВА: Ама, Спиро...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Најпосле, јас... (Оди кои вратата.) Ајде, мечка страв, мене не страв! (Ја фаќа вратата и веднаш ја тргнува раката како ожежена.) А-а! Не бива....
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Јас бев зелен вир на многу дни од штедрост сега молчам сосем жолто За старецот во мене не плачат и грубо ќе ме натрупаат в кола Но сепак едно сеќавање имам: корењето ми остана на брегот Брег од риби и од камење каде растат многу млади дни Трева бев ќе бидам трева пак затоа така чудно мирисам
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
- Бабо, мене не ми се јаде, - рече Дора и ја турна пластичната чинија.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Зар мислиш дека не знам дека, штом ќе ме видиш, без мене не ќе можеш ни да дишеш!“
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Старице, ме гледаш со сините очи низ топлата пареа од витлерите на твојата седа коса -такви ми се очите од раѓање; Го пушташ твојот јазик и гледам ќе ме прашаш, низ прозор не умеам да гледам а колку ѝ е чудесен тој на девојкава до тебе; Избрчкана рако, помрднуваш кон мене не ти се моите очи мета на кому кому како што ли ни смета?
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
МАРИЈА: Ништо ти мене не можеш да ми објасниш и да сакаш. (Тропање на вратата. Марија отвора. На вратата стои попот.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
СОЊА: Мене не ми можеш ништо. Истури го бесот врз Матеј.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Мене не ме качи ни едно правило на служба, никаков заземен став, пропис, анекс параграф, договор, клаузула. Овде сум, да го најавам дуплото дно!
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
ДИМИТРИЈА: Никој мене не може да ми плати. Кој ќе ми ги плати нозеве? Од оваа чатија паднав.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Имав работа – важно одговори Беличот. – Зошто си ме барал? – Мене не ми се останува тука.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Со вас нека му е арно, за мене не берете гајле.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
А, на мене не обѕирај се, стара сум и грешам, често од невнимание го разлутувам, па после ми е криво.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Работничкиот совет платата мене не ми ја покачи зашто тоа не било возможно без да ми се признае квалификација. Си играа со мене.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Мене не ми текна што сака таа. Помислив дека сака да ја галам по бутините и слабините.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Жените што се со мене не можат да проговорат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А и мене не ме држеше место на свирка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Некои ќе побараат да застанеме, а мене не ми се седнува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Мене не ме викнаа на судење.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Една недела сите се закренаа да одат на игранка, а мене не ми се излегува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Гледам кај го врти разговорот: сака да ми рече дека не е време или дека мене не ми е време.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- И мене не ми се допаѓа, - реков, - но дворот нема да го купуваме.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И мене не ми се враќаше од летување, а сепак одвреме-навреме се разжалостував и ми недостигаа моите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас си имам свое време, а ти свое.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Така, ако за тебе овие две години откако ти и другарка ти Мила ми го испративте вашето писмо се долги и ако веќе престанавте да го очекувате мојот одговор, за мене не е така.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Баш е себичен! И бездушен!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)