Еве што писмо ми напишал немирниот стрико Бојан Димански, пензионираниот каменорезец:
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Фала му на бога, фала му на бога, се сеќавам, ми напиша, малку нескромно, што има, ете, такви луѓе на светов.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Бино се одушеви кога виде оти го наведе Дима на лизгавица и почна да му диктира: — Е, ајде да ми напишеш со грчки букви воа: „Блаже купи од Трпка скапо шес овчки кожи".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Дури и брат ми, помлад од мене, преселен во Мелбурн, кога слушна за одлуката, се охрабри да ми напише: „Не е добро што си ја оставил работата...“
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Потоа тој им ги смекна срцата, смекнат и самиот толку што веќе не се лутеше кога бабите го повикуваа - „Шпион! Дојди да ми напишеш писмо за синот“.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)