Татко ми тврдеше: „Полн шиник сак'с има поминато низ нејзината уста, се прашувам како не ѝ се згади.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Ми тврдеше дека првиот ред од секое сочинение го содржи во себе сето она што потем се преподава во него, како зрното пченица што во себе го содржи целиот подоцнежен клас, зрната многубројни, целата нива род.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Дара од Чифлик ми тврдеше дека таа незгода со пијавиците најчесто се случувала поради крвта.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Кај едни луѓе крвта била поблага одошто кај другите.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)