Крстатни орли горе се вијат, в шумици диви ѕверој се кријат, долиње стрмни долу се сечат, рекички бистри брзо ми течат...
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Штом се најдов во претсобјето солзите сами по себе ми течеа.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Очите ми се обвиени во црно, а усните зацрвенети од копнеж по тебе, љубовта ми тече брзо низ вените и како отров ме гризе одвнатре, ме боли.
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Река да ми тече од очите, ќе си го удавам детето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Јас му кажувам, кога јадеме мрсно, како топиме сало, како правиме пршки и му кажувам за планината: како се делкаат главини и лактишта, спици и оски, како се прават коли воловски и му кажувам за јазот, што ми тече зад куќа, под стреа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)