Погледна надолу кон градите, едвај веднејќи ја брадата поради крутоста на подмрзната униформа.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Крцкањето на снегот под чизмите беше првиот звук што му допре до свеста, зашто сетилото за слух му се врати последно, како што полека во својата глава ја освестуваше средината околу себе.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Ја стави раката, сè уште во волнена ракавица, на градите, таму од каде што ја чувствуваше топлината и сети како прстите му допреа нешто влажно.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Со топлината дојде и болката, уште пред постоењето на раната сосема да му допре до свеста.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
За првпат му допре до свеста големината на она што го преземаше.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Како некој меч да го прободе право низ срцето и се зари некаде длабоко, длабоко во неговите гради.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Го заплисна мирис на чисто женско тело, а раката му допре наводенет дел од ноќницата.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Зборовите навреме му допреа до свеста.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)