„Пополека води ја маската“, ми вели, „да не му избега на Пандила кофата од раце“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Аврам, побрза да ја достигне мислата за да не му избега, како што често се случуваше.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Единствениот излез постои само во интернетот кој успеа да го измајмуниса мејнстрим ѓубрето и воедно да му избега од апсолутното медиумско контролирање.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Срната ја меткаше главата, се обидуваше некако да скокне од снегот, па Бојан се исплаши дека може и да му избега.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Чекајќи да загргори водата во садот мислата му избега.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Станав и јас, со задоцнување сокривајќи ја Мечкојадовата шарена торба зад грб.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тој извади од џеб зрна суво грозје и ми ги подаде на дланка но со таква бавност како да сум птица што може да му избега и да го остави бескрајно молчалив и осамен.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Затоа, по некој внатрешен порив таа почнува да ги турка фотелјите, столовите, да расфрлува сѐ по собата, давајќи ѝ со тоа вид дека е таква по битка и сугерирајќи дека Младичот, по борба, му избегал на Фезлиев.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Тој не можеше да му избега на неговото ловечко око, тој го виде сосема добро како тоа му го здроби телото на овој близок заскокан ѕвер.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Во состојба меѓу јаве и сон, борејќи се за секоја молекула воздух, Томо цврсто ја стегаше раката на Рада, како и самиот да чувствуваше дека мора да ја добие трката со времето, а тоа како да сакаше да му избега оддалечувајќи се молскавично.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
По некој ден прати царот измеќари да му 'и пребројат зајаците на момчето, за да види дали се триесет и девет.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Секој што беше ошол, секој беше му 'и бројал и токму четириесет му биле зајаците, ниту еден не беше му избегал.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Арно ама тој неќел да му ја даит дека било од долна рака.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
- Некој ми донесе лански, вели Доксим Тренчески, а за нокот му избегав на куршумот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Го гледам и се крстам над човекот: ќе му избега душата, ќе му прејде некаде. Го натураме вода, го прскаме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Пукањето иди со мене. Не можеш да му избегаш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И ние, со вилите в раце, истрчуваме од вравовите, од гумната, како што трчаше Давиде Недолетниот кога ќе му избегаше подалеку умот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ми вети дека ќе ми помогне во борбата со Мортенија.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
- Сетики таква ни е судбината. На проклетството не можеме да му избегаме.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
А кога таа повремено ќе направеше обид да се помрдне кон едниот ѕид на куќата или плевната за да шмугне крај него, и тоа се помрднуваше на таа страна за да ја спречи да му избега и за полесно да ја зграпчи.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Така безглаво, на еднаш?! - Веќе е 5 до 12! - реков и му избегав.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Оној што тогаш го видел со кошчатите шаки и наизглед предолгите раце, со избричена глава, можел да помисли дека пред себе има некој деликвент кој штотуку му избегал на џелатот од под секира. 84 okno.mk
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Додека образот почнуваше да му се осветлува, и однатре, како од некое чудесно ламбиче, тој ги гушкаше како деца што ги задржува уште малку, уште малку, пред да му избегаат од куќи.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Татко му, Мустафа-паша бег, не го знаеше тоа баш најдобро и затоа славата му избега, покрај браќата Иса-бег и Паша-бег.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Си велев, го прави тоа за да има чувство дека животот така станува подолг и дека надокнадува нешто што изгубил и, особено, за да не му избега ништо од вниманието кога беше во прашање моето движење.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Ќе му избега божем нешто важно од куќата и од дворот, пред ѕидот да биде доволно издигнат.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Јас веќе речиси добро знаев што би било тоа од што тој се плашеше да не му избега.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Им соопштува на свој начин дека дошле даскалиците од Охрид и дека вечер ќе даваат претстава и кои се цените на местата, та иде и до најинтересната новина од денеска која сам си ја додава, разбирајќи дека: на некое момче од Марул му избегала невестата и запиња повеќе од секогаш: — Денеска на пат за Прилест загинала една млада, бела, калеша, убава невеста од Маруууууул!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Крсте не ја кажа вистината, ама рече дека му избегало, та дури овде над село го фатил.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој побара три цени, та овие веќе му дадоа една и пол, но Петруш и понатака се колне во денешна света Петка, утрешна света сабота, други денешна света недела и сите годишни светци, си ја пцуе по десетти или стоти пат мајката оти не сака од нив да печали, и исчепкува уште една четвртинка од вредноста, убедувајќи ги своите пријатели дека им ја дава стоката „под зијан, само и само да не ги пушти на друго место, да им услужи, и да не речат прилепчани оти на Петруша му избегале муштериите и отишле на готов пазар кај комшијата Плашета.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ние се искачивме на горната ледина над зимниците Јанески за да му кажеме на стрико Симо за срната бидејќи се исплашивме дека може да ја испушти и таа потплашена да му избега и да удри право во Турците ловџии.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Ќе му избегаат од длапките.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не знаеш колку отсечно ги исфрлаше нозете од под газот и никаде да му избега дрвото, да го загуби.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Е, некогаш ќе се случи: на некој да му избега ногата кај тебе, ама јас ќе свикам, еј, кој си и кај одиш?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И затворена да ја држи устата, што се вели, пак ќе му избега насмевката, ќе му се украде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)