му (зам.) - истури (гл.)

Уште со идењето на Стоја, Митра му истури еден грст солзи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но за возврат татко му истури цел заграб снег врз него.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Влатко и мама Злата се погледнаа, во мигот исто помислија: - Дедо му ги испрати, а баба му му истури вода по нив.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)