му (зам.) - мине (гл.)

По нивното заминување тој долго, изгубен, талкаше по перонот, не срамејќи се од присуството на живи луѓе.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Следните два дена му минаа како низ магла.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Го прашувам каде бил. „Па, Брикстон, Паркхрст, Пентонвил.“
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Имал 60 кила хашиш, па двете години не му минале лошо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но тој се совзема, чека да му мине згорештеноста и таблата пак спокојно испливува пред неговите очи.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Само тој има црвена коса меѓу нас, чиј што прелив му минал и на веѓите.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Сега спомнувајќи си за таа средба со протиница Никола почувствува како му минува некакво блаженство по жилите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Затоа нему, во првиот момент, ни през ум не му мина дека оваа ситна, грда мома е неговата вистинска свршеница.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Цепенко се стресе. Се сети за пристигањето на Бахтијар-паша во Прилеп и пак му минаа низ умот зборовите на војводата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Стариот учител искрено го жалеше овој млад човек за кого што имаше слушано од другите колеги, дека често го обземало очајание и досада, но си мислеше: ќе му мине; отпрвин сите се лошо расположени, а после свикнуваат, дури по некои и го засакуваат со целата своја душа селото, штом ќе ја откријат смислата на својот свет учителски, позив.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Некаква лесна морничавост му мина низ телото.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Вискито му мина низ целото тело како пламен и му ја разгоре желбата за одмазда.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Структурните детали за кулата сега почнаа да му минуваат низ мислите.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Се симнал в село, го нашол на нива својот син Зрман и клекнал пред него.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Бил остарен, преку едното око му минала, во битките, турска сабја.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ха, му минува болна насмевка на лицето и грч од болка и лутина.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Речиси целиот живот ќе му мине во потрага по патот кој води во родната земја, остварувајќи го вистинското враќање само во јазикот!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Има еден пример (изнесен во книгата на Роже Перфит, Амбасадори), за еден стар дипломат, кој откако служел успешно во десетина значајни земји во светот и му минал нормираниот век на служење, не можејќи да се помири, без да служи и натаму на дипломатијата на својата земја, не престанувал да го опсипува министерот, министерството за надворешни работи, со своите анализи, предлози, стратегиски визии и што не, како да бил и натаму на својот редовен пост!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ќе заминат да живеат во селото Даир ал Асад. Станува бегалец и во родната земја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Клекна и почна да ги бере делумно за да му мине времето, но и поради една нејасна желба да има букет цвеќе да ѝ го понуди на девојката кога ќе се сретнат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Па реши да ѝ биде покорен, мед и млеко да му минат низ заби, како потоци. Може тоа ќе ја смилостиви.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Исчезна како што предвидуваше докторот - кога ќе му мине пубертетот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Потоа уследи друг: на Богуле му мина стравот што беше вгнезден во него по бесењето на питропот Андро, доби некаков кураж, смелост, и почна да го раскажува она што го криеше, да ја објаснува вистинската причина за несреќата на питропот Андро: за љубовта што потајум ја водеа неговата жена Андрица и Оруш варџијата.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Болеста е, се чинеше, лесна, ќе му мине како порано, но тој еден ден кога Мил му донесе во одајата чај, му рече: - Не треба повеќе синко... Јас си одам...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Чувствуваше дека со него пак се случува нешто, дека пак го обзема жал за татко му и чинеше сè да му угоди, да му мине кризата, да го испреболи веќе еднаш тоа.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Го викнаа докторот Татули кој еднаш неделно доаѓаше во селото, го прегледа и им рече: - Повредите ќе му минат, но детево треба да се пази...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Убава е Родна моја, му минува, има убаво тело, таа го топори во очите на сите, ама само под него го постила!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Некакви трпки му минеa низ целото тело и тој пред неа ги ведеше очите, или пак ја завртуваше главата кон дедовците и нешто сакаше да проговори.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Својот страв му го пренесуваше и на дедо, ама тој велеше дека ќе му мине ќефот по книгите на синот, штом ќе се ожени, дека ќе го навасаат тогаш други грижи и ќе запре со читањето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Му мина времето во стравување, час од лево, час од десно.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Потоа како да му мина стравот, касна уште неколку залаци спотерувајќи ги со вино додека тој џвакаше полека, другите крај масата грабеа од парчињата и јадеа со сласт.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ладни морници му минаа низ телото.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Тегобност и некоја магливост му минаа низ телото.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Подоцна учителот го остави на мира: едноставно само ќе минеше крај него и очите ги вртеше настрана, зашто ако запреше кај него, голем дел од часот ќе му минеше во неврат.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
И така, една ноќ спроти Вртолум, кога ја испија со Лоте, и со ветеринарот Скрез и последната чаша за длабок сон, и кога излегоа надвор да си одат, Бандо чу како некој со копач му удира на ѕидот од куќата; на Бандо му мина гром низ телото, му удри крвта в глава и повторно му се врати оној некогашен страв во него; срипа како ѕверка; ја грабна пушката и излета во мракот надвор; свика кон сенките што се тетеравеа крај куќата и пукна; некој офна и падна; стрчна жена му од Бандо, стрчнаа соседите и ги поткасаа бузите: го видоа Лото струполен крај ѕидот; го кренаа и побрзаа да му ја запрат крвта.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Сето постоење му мина во мачна загушливост.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Времето на авторот му минува главно со прашањето кој може да биде Едо Браноф во Сан Диего и која е најверодостојната прикаска што тој ја сугерира.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)