Но кога тој нараснал а таа почнала да поболува, морал сам да заработува за двајцата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
На своите осамени обиколки на синорот беше стигнал да се зближи некако со говедарката Ристана Голушкоска со син ѝ Димко Силистарко, па тие, не без сочувство за нивните страдања во туѓа земја и меѓу туѓинци, брзо ја разнесоа низ Потковицата: Додека бил Видан малечко и додека мајка му можела да работи, го водела со себе по белградските господарски куќи за да ѝ помага.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
И командантот му се плаши. Му можеш ли нешто?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
- Белки ќе се најде некој што му може, а? - Белки ќе се најде...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Гледаш дека не му можеш ништо...“
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
А тој беше гас и гаќи со преседатељо на општината мислеше дека нему никој ништо не му можи и тој, заедно со овој Војнета наш мене ми ги имаше пуштено партизаните да ме убијат зошто сум бил кмет и сетне со нивни ниспет партизаните ме затворија а и уште да можи нешто најлошо тие мене ќе ми го сторат зашто тие сет вногу лоши луѓе ама и овој партизанскио суд што не ет суд туку суди само накодошени луѓе мене мана не можеше да ми најде и ме ослободи ама Трајко Казиловски и Војне мене дрвата не ми ги имаат заборавено и ако им дојде на колај тие мене пак и најлошото ќе ми го направат“.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Душата твоја во тој миг мека стана како преѓа во која се сопре отровната стрела, се успокои, оти стрелите на зависта ништо не му можат на мекото, кое ги умртвува, а од тврдите, камени ѕидови на суетата се одбиваат како од тврдина, но во нив оставаат дупки.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Да била млада, може и ќе ја однесел во кулата, и никој ништо не ќе му можел”.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
АНТИЦА: Да му можеше тој уште овде ќе го отепаше немаше да чека ти да му продадеш ум.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
А никој не му можеше ништо бидејќи имаше пролеано крв за Кралството.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
И тој цел живот си имаше мака со асмата, но ништо не му можеа”.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Ги сметаше Татковите книги за живи, веруваше дека, низ потсвеста, тие ја водат до живиот простор на семејството на кој смртта не му можеше ништо...
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)