му (зам.) - стивнува (гл.)

Татко ми сигурно чувствуваше дека гладот, речиси хроничниот глад во семејството ги свенува нашите души, насетуваше како замира нашата врева, без која му стивнуваше и еланот да чита, да мисли.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога ќе се смири и кога му стивнува бесот, ми објаснува: - Што мислиш, Американците зошто се силни, а?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)