му (зам.) - сјае (гл.)

Огне имаше шлакнато цела кутија гел врз косата и таа му сјаеше како да ја потурил со половина шише зејтин.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Аделина беше јако намирисана и забележливо нашминкана, и целата бучна, весела, гласна, каква што е секогаш, но и уште повеќе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тој гледаше во мене воодушевено; очите му сјаеја како на младич; му реков дека ме става во многу неудобна ситуација, и дека, ако некој помине и види дека среде пладне му го покажувам стомакот на некој непознат маж, ќе ме прогласи за луда; му реков дека имам ќерка и дека годините не ми се за адолесцентни забави под некакво дрво, но тој не попушташе.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
По белото чело му сјаеја капки пот.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Дамкавото лице му сјаеше, во зелените очи гореше некаков горделив блесок.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Љупчо дотрча сиот зазбивтан.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)