Тој ќе нема старост, зошто телото му умира независно од постоењето.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Мене ми стана јасно зошто Лествичникот, во часот кога татко му умирал на рацете негови, ги украл двата листа од претсмртните ливчиња на Мида и само две ливчиња оставил за нас, другите.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)