му (зам.) - негов (прид.)

Татко му негов, Оносим, веднаш по закопот ја зеде Петра заедно со децата кај себе, во Солун, за да му биле внуците поблизу до срцето и за да ги изучел.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
На Имотот, на кој остана сам татко му негов, Јаков Акиноски, син на Владимира, син на Гаврила Акиноски, доаѓаа ретко и само за празници, или преку лето ги испрќаа семејствата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А кога сето тоа, управувањето со Имотот, му здотежа на татко му негов, инаку болежлив човек, и тој сè арниса, целото време му поминуваше во играње папаски, дама и табла со Ибрахим бег, татко му на Тахир бег Јаузоски.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Миха, кој уште со тапанот се научи еднакво да удира со големата како и со малата палка, небаре си го вртеше образот на ударите од животот, го прими својот успех наполно мирно, поправо онака прибрано како што ја прими татко му неговата диплома: дури не се чести ни со чаша пиво, а не пак да стави вратоврска на крута јака и да подигне пенлива шира во лажлива здравица.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Освен татко му негов, освен Јаков Акиноски, никој не се најде да каже арен збор за Симиќа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но тогаш се дозна, татко му негов, Јаков Акиноски, го пуштил Симиќа да избега.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во меѓувреме, точно на годината од смртта на татко му негов, Максимов, Јосиф се ожени (тогаш и сестрите се омажија, тогаш и тој, Максим, се ожени) и за никоја друга туку за Петра Весилова Митреска, здрава, многу убава и цели десет години помлада од него момичка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)