На вишеградинката, во некој агол што го прават Дрина и Жепа, си изгради за себе една колиба – во неа живееше – везировиот човек што остана и еден вишеградски ќатиб му беа толкувачи.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Оти, јас, наставничке, колкупати таму сум забележал дека некој во неа живее.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Градината се отвора пред дождот како цветот пред видот во неа живее заборавениот свет на збиднатото.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Помисли дека во него живее некоја друга; дека во неа живее некој друг; дека има моќ да создава небесни тела и го греат две сонца: машко и женско.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Во неа живееја жандармите што патролираа и го држеа овој крај ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)