Наметнат со долга и сина, како водите на езерото антерија застануваше на најдолното стапало и вѕираше уморен поглед во водената површина - сѐ додека по неа играа сончевите зраци...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Таму лежеше кучката, а крај неа играа три сиви кутриња.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)