неа (зам.) - небо (имн.)

Кон неа небото лази како поразна стоногалка и воздухот почнува во лисјето да се порева.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Крилата ѝ се заморија, очите ѝ се склопуваа желни за сон, но длабоко под неа беше море, над неа небо и немаше каде да почине.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)