На неа воопшто не ѝ било важно дали обичните граѓани ќе ја перципираат нејзината линија на движење или не.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Листот личеше на некоја чудесна пештера, а буквите што стоеја зад неа воопшто не се ни наѕираа.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Вели: „Во војната што ќе се случи, ако до неа воопшто некогаш дојде, овојпат ќе знам да се поставам“.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Кога вечерта отидов кај неа воопшто не се чувствував приатно.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Кога ти го споменуваат нејзиното име палиш свеќа. Кога не мислиш на неа воопшто не размислуваш.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
И така секогаш заборавам што сум сонувала.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Навистина убав, обмислен ред на постапки; сѐ се чини толку природно; мислам дека неа воопшто не би ја збунил заклучокот дека сите овие постапки всушност укажуваат дека таа е домаќинка која отворено ја прикажува својата наклонетост кон уредноста: Ништо не смее да пречи, да недостасува но дури ни да стрчи.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)