И Ели беше порасната и со неа сѐ повеќе имавме маки и јас и тетка Рајна и татко ми.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Распламтениот диск на сонцето полека се спушта и, облевајќи го небото со алов пурпур, тивко згаснува зад ридот и во расплаканите очи на Фимка. Покрај неа сѐ уште врви колоната.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
„Значи неа сѐ уште ја нема. Ѝ се заслади далечината.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Еден од партизаните кои јa водат колоната рече дека таа планина е Грамос и дека од неа сѐ до Јанина во Епир, сите планински венци го носат нејзиното име.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Мирната, сталожена вода е бистра, во неа сѐ може да се види, разбрануваната е матна.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)