Но за да се стигне до ова ниво на доверба, потребно е да се мине многу „подготвително“ време со рефлективците, во кое тие ќе ве засакаат и ќе научат да ви веруваат. Во спротивно, ништо.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Можеби тие студено го примаат ударот, одмавнуваат со рака, се им е едно, но
ТОЈ не може да се помири, тој страда, зашто шахот не беше за него работа меѓу другите, преоден занес на младоста, ами позив на којшто свесно се управија сите негови не мали амбиции.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Кај него работите повеќе се случуваат на некакво човечко ниво.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Со него работата беше уште полоша затоа што и на самите часови по карактеристика се однесуваше сосема незаинтересирано.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Третиот комуникационен тип Линда Мек Калистер го дефинира како рефлекти вен.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ќе се истопи како свеќа, него работата го држеше.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Или на него работите, или добрите родители ви го купиле за играње.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)