Или, тоа го бараа од него неговите родители. Да остане дома.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Затоа, Мефаил, откако му удри дваесет и пет стапови во Дуње, го собра и него со другите и го претера преку Црна во Старо Мариово, да ги примени и на него неговите поправителни мерки.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Меѓу ова постоење сега, и она пред тоа, како да се случила смрт која избришала сѐ што било претходно.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Кога би ги видел тие нешта како низ матно стакло, можеби и би можел да се сети дека некогаш го живеел тој живот, но за него неговото минато е во потполн мрак, или пак во овој миг тој е во мракот, и светлината во која трепери неговото минато само го заслепува, место да му овозможи подобро да гледа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Крај него неговата сабја, искукана.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
За нив остана зад него неговото пепелиште, еднаш засекогаш крстено заборав.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Меѓутоа сведоците, како што се прави со шеријата и според шеријатските прописи за сведочење, кажаа друго: навистина Исхак-бег уште жив, бил самиот на сиот овој имот мутевелија и сопственик, но по себе го определил за мутевелија почитаниот Иса-бег, а по него неговиот најдобар син, по кого да се наредат најдостојните синови на нивните синови. И толку.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)