Кај Михаил Ларионив постоеше наклонетост кон детската уметност, но само како еден дел од неговиот поширок интерес за природни, примитивни, често вродени извори на инспирација, видливи кај руската фолклорна уметност, сликарите аматери или таканаречени „лубок” цртежи (популарен вид на анонимни, најчесто посветени на нешто, насликани блокови од дрво).
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Сето тоа пак, беше во функција на задоволување на „нагонот” да ја појми сопствената креативност, т. н. (од него самиот) „un mystere totale”.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)