него (зам.) - еднаш (прил.)

Нешто во него еднаш засекогаш беше затворено за човечки чувства.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но старецот ништо не го чудеше.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Развесели не, разбуди го човечкото во нас, куме“, помоли Марко Проказник; изгледаше како што рече за него еднаш попот Георги Тушев или некој друг од селото, го скина првото копче од кошулата и со кренати раце побара од куциот музикант ситен вез.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Мислеше на тоа и на сите движења, што требаше да бидат сторени секавично, а сето време не престануваше да ја држи пушката насочена кон онаа карпа, постојано свесен дека неговата миризба, што се искончуваше по белото пространство пред него еднаш ќе се засуче како фитил и сега, или во следниот миг, таа ќе стаса да се вотне до задреманата свест на ситиот самјак.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)