Се познава дека преку него постојано се отвораат вратите кон Пеколот.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
ТРОШЧЕЈКИН: Ама што ти него постојано Лења па Лења...
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Делови од него постојано преминувааат од рацете на една во рацете на друга и токму можноста за заземање на овој или оној дел со неочекувано предавство, е она што ги диктира бесконечните промени на сојузништвата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Господару, ќе допуштиш ли овој дотрајан старец Да врви и понатаму по улиците без придружник Впрочем нели него постојано го придружуваат Цела една толпа непослушни зборови.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Него постојано го придружуваше исто така Албанец (знаеше малку македонски) кој ја влечеше двоколката (слична на индиските рикши) до врв наполнета со вреќи.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Потоа дуваше во прстите: во таванското собиче не се ложеше и него постојано одоздола, од кујната, го повикуваа да се врати на топло, за да не настине.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)