Никој ништо не знае за него, а Танаско, го знаеш, се мајтапи, вели не барај го, видов кога летна на веленцето вели, одел да поседи со него таму, на прагот... и не го стигнал, од пред очи му се кренал и побегнал на кај шарката каде што умирал денот!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
При последните мисли и отиде умот на Ангелета: Дали ќе го најдам и него таму?
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)