некаков (зам.) - вид (имн.)

„Само по малку. Јас пишувам за тоа бидејќи тоа е она што јас самиот сум го доживеал.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мислам дека е фасцинантно што огромен број луѓе кои што отишле на рејв за да си поминат ептен добро, велат дека всушност доживеале нешто што може да се интерпретира како некаков вид спиритуално разбудување.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Фуко вели дека epimelia heauton 9 John Onians: War, mathematics, and Art in Ancient Greece, History of the Human Sciences 2:11, 1990. 10 Michel Foucault: The Care of the Self. Volume 3: The History of Sxuality, 1984.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Маргина 37 63 опишува состојба во која „поединците се однесуваат на тој начин што на своите животи им придаваат извесна вредност и затоа е прашање како нечиј живот да се претвори во објект за некаков вид знаење, за techne - за уметност“.11
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тетоважата осцилира од симболичен чин до револуционерство.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Уметниците се изложуваат на своевидно растројување на сетилата - на пример, Рембо, Ван Гог, Арто.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Потребата да се тетовирате станува опсесија, некаков вид племенски порив. ÂÂ Дали е променет вашиот однос кон телото откако дознавте дека сте ХИВ позитивен? ÂÂ Тешко прашање.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Општо зборувајќи, ризикот е теориски, како некаков вид нус-производ и мазохизам инхерентен за секој креативен чин, па навистина требаше да се причекаат шеесеттите и почетокот на седумдесеттите за да се види како уметниците ги загрозуваат своите тела и им нанесуваат жестока физичка болка со цел да произведат мисла. (Pluchart 1978; 39)
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Влегува во лифтот: каква слеана келија! мисли тој со некаков вид шок што вознемирува и застанува пред таблата со нумерирани копчиња.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Бидејќи во сите тие вицови и анегдоти Херцеговецот и не е друго освен една помошна конструкција, некаков вид провизорно скеле подигнато околу стварна градба.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Треба ли тогаш да се определиме за еден плуралистичен, еклектичен, екуменски пристап: некаков вид на критичка стереографија?
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Главно биле ситни озборувачи кои со своето поткажување не им нанеле голема штета на други луѓе, некаков вид системски доушници чија што соработка била повеќе од автоматски тип, нешто како членство во пионерите или слично.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тогаш ќе беше во ситуација на оние што ги определуваат принципите но се далеку од тоа да ги засегнат во некаков вид подробностите од нивната примена.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ако толку понижиме некое животно што тоа за нас да стане вештачки создаден производ, некаков вид биохемиски комплекс - а неговото месо и органи, само мек, или жилав, или тврд материјал во нашите усти, со одреден вкус а можеби и мирис - тогаш, во таа смисла позитивистички да се опише животно, значи паѓање под секое ниво, понижување на самото битие.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Таа можеше подолго време да ја поднесе неговата молчаливост без да се почувствуваат напнати и потиштени, но сепак се чинеше дека тие го изменија своето однесување со некаков вид застрашувачки предзнак, еден вид на очекување дека нивната љубов, нивниот брак и бебето, кое беше на пат, не само што нема да се исполнат, туку дека тоа е само подготовка или вовед за нешто многу покобно.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
За да се отстрани секаков вид недоразбирање, притоа јас не ни помислив на некаков вид униформа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Експресионистичката онтологија, значи, ја претпоставува магичната семоќ на Јас. (...) Општиот императив на експресионизмот кон обнова и преобразба имплицира - без оглед на можните содржини и стратегии - некаков вид активистичка опозиција како на резигнирано-пасивната игра така и на квијетистичката контемплативност: „Да не се прифатат судбините (ниту општествени ниту природни) во индиско-вонсветовен стил”, вели Курт Хилер, еден од водечките претставници на активистичката струја внатре во експресионизмот, „туку прометејски да им се спротивставиме.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Се достигнува внатрешното коло што ги обединува само актуалниот објект и неговата виртуална слика: актуалната партикула го има својот виртуален двојник, којшто мошне малку отстапува од неа; актуалната перцепција го има сопствениот спомен како некаков вид непосреден двојник, сеедно дали ѝ следи или ѝ е едновремен. Маргина 36 203
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Ако за денешниот дизајн треба да постои некаков вид општ, присутен узор, тогаш можеби би можеле да го бараме во микроелектрониката.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Тоа, меѓутоа, не се случи; воените стравотии поттикнаа бројни апокалиптични визии, но визии коишто, во некаков вид на негативна дијалектика, само ја потврдуваа нужноста на утопиите. (...) Оска на сите експресионистички напори внатрешната стварност да се доведе до остварување е барањето за единство на уметноста и животот.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Записите, некаков вид дневник / извештај за секој поминат ден (беше моја задача тоа да го регистрирам) останаа во една пожолтена тетратка, што секако при трансформации на планинарската организација - не била сочувана, како и многу друг архивски материјали - документација од тоа далечно време.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Тоа е среќно паганска желба, некаков вид давање благодарност, која секако повеќе го потврдува животот (ако така може да се каже за една хипотетична желба во последните часови) отколку последниот благослов или дури „доведување на своите работи во ред”.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Би можел да обнови некаков вид ограничена цивилизација, таква во која би можеле да живееме во мир.”
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Накусо, присутноста е некаков вид на нелингвистички ентитет што служи да обезбеди некој одредувач на смисла; често Дерида го нарекува него трансцендентално означено.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во психолошка смисла, Бојсовата уметност била некаков вид на компензационо изразување на неговите детски чувства на лична болка.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Се разбира, ова се некои од централните поими на Западната метафизика.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Можеби ја преувеличал својата болка - можеби сето било сон, како што била и неговата фантазија за овчарот, уште еден пример на самоизмама во поглед на злоделата на неговите родители, а не на она што тие навистина го направиле. 96 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сепак, оставајќи ја оваа опомена настрана, да започнеме со Деридината главна философска теза: одрекувањето на присутноста.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но и тоа е подобро од чувството на потполна жртва.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Просто да ми е срам дека ми е некаков вид род. Да не беше пустиот Сотир...
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но, одеднаш сите три застанаа во место и длабоко да се замислија.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Конечно, поради неговиот невидлив и строг стил, тој стана - како што рече Карлос Фуентас - некаков вид на татковски лик на современиот хиспаноамерикански роман.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сепак, неговото книжевно дело е само преработка на претходни дела.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во тој говор, тој го опишува јадрото на својата творечка лабораторија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Неодамна ископав еден негов необјавен говор кој го оддржал 1945-та за да му се заблагодари на Аргентинското друштво на писатели на Почесната награда која му била доделена како знак на извинување затоа што не ја доби Националната награда за литература онаа година кога ги беше објавил измислиците. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 215
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не беше тоа ниту хипноза, беше некаков вид визија за која не постојат докази, освен чувството кое останува после голема воодушевеност, како на дете кое за прв пат ја здогледува Ајфеловата кула, или водопадите на Нијагара.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)