некаков (зам.) - далечина (имн.)

Се лутам и како од некаква далечина го гледам тато.“ На крајот баба пишува - Убаво ми е.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Го слушав неговиот глас како од некаква далечина, го гледав како низ магла, посакував побрзо да излезе, а по него и тројцата - Ташко, Влатко и Дејко - да излезат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Како од некаква далечина го слуша гласот на Нина: -Ова е Влатко од мојот влез!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Гледај го, малиот“, рече Љупчо, „жив се спотнал од возбуда. Ама за денес - доста...“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Најнакрај како залог го дадов и моливот што ми го подари тато, со натпис - Штедете во Стопанска банка - па и него го загубив.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Да знае дека со душа ја чекаме: И тројцата ќе ја пречекаме на железничката станица, така како што ја испративме“, рече мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Да биде спокојна.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)