Но, и самата како да почувствува некаква потреба да раскажува, продолжи: - А и братот на госпоѓата, загинал...
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Бидејќи нашиот читателски интерес целосно се насочува токму кон проблемскиот или провокативен корпус што ваквите стручни книги задолжително го промовираат, авторите што истиот тој корпус него внимателно го истражиле (за да ни го олеснат пристапот до неговата загадочност) како да ги маргинализираме: за нас, тие како да стануваа вторична појава.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Спомни им го Умберто Еко (Umberto Eco) и прашај ги, потоа, своите студенти за првиот наслов што го поврзуваат со неговото славно име.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Луѓето се јавуваат само кога имаат некаква потреба, мака.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Можеби специфичноста на таквиот однос произлегува токму од некаква потреба по научна објективност (или, можеби, по академска неутралност?) врз која тој и се втемелува.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)