Тргнавме низ шумичката, малку беше морничаво, ноќната тишина ја параа крици на некакви птици.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Хаику е јапонска поема што се состои од 17 слогови - или минипоема ако сакате - и кога човек ќе ја прочита или слушне обично тоа во него евоцира некакви чувства како на пример кога помирисал роза, или видел некаква птица на небото.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Не стига тоа, туку, ене, Севда дури сега виде, некакво птичиште ги надлетува, со канџи на нозете, во клунот како игла и Севда гледа оти птичиштето како да сака очите да ѝ ги ископа... ...
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Но не го постави, зашто над нашите глави профуча некаква птица, а Билјана мораше да ја види.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)