На самиот крај, само пар зборови за потписот, кој исто така е некаков parergon-феномен, нешто што е и во и вон делото, токму како некаква рамка.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
(„Бебето од Макон” почнува со следниве зборови, кои се како некаква рамка за една голема олтарска слика: „Приносите се слаби... животните јалови... Овоштарниците бедни... Реките пресушуваат...