Откако се најадоа, најстариот запали некаква цигара, многу смрдлива, чиј чад доаѓаше право кон нас и нѝ ги штипеше очите, другите молчеа и гледаа во огнот.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Во собата владееше тишина, а тие четворицата си подаваа некаква цигара еден на друг и скоро и да не разговараа, но затоа тивка музика допираше од касетофонот кој што во темницата не можев ни да го видам точно каде е сместен.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Не знам колку време траеше сето тоа.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)