Ја претрчавме улицата и тревникот кон нашата зграда, се втурнавме во влезот и малку наврнати втасавме пред вратата.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Посакав да се правам важен.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Сè се надевав дека нешто ќе се случи, дека на некаков волшебен начин зрнцето само ќе испадне од увото.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Притиснат од новите задачи во гимназијата, а и од самите околности кои многу не дозволуваа човек да се одлепува од денот, средбата со учителката од Гаково, на некаков волшебен начин, без воз што татни со денови, ме врати во Гаково за да можам да се видам себе си како во огледало, ама во такво огледало во кое твојот отслик не се менува независно што изведуваш пред него, во него остануваш кадриран и замрзнат.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Изговарајќи некакви волшебни зборови ја барав врвцата со клучот, отклучив и со широко движење на десната рака ги поканив другарите да влезат.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)