Сенка од некогашната здрава и убава Бојана, сегашната Бојана, жена со проретчени бели коси, поцрнето лице, поднаведната и опадната, одвај се држеше на нозе, повеќе од силен страв отколку од некакво радосно возбудување.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Друштвото на баба ѝ, и покрај најголемата нежност и нега, не можеше да биде за неа некакво радосно друштво.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)