Некои имаат натечени очи од неспиење и плачење.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Некои имаат агент, некои менаџер, некои ентертејмент лојер... а мене ми се падна Цаци.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Ниту некој дотогаш го имаше забележано знакот, ниту пак некој имаше чуено дека во близината постои музеј.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
„Нема човек што нема мака, некои имаат големи, а некои мали.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Еден е Господ. Само за некои има едно име, за други друго.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Прво, тоа никогаш го немаше правено, а од некој имаше слушнато дека човек може да се исповрати од консумирање на марихуана. И тоа на лице место.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
- Имам мајка... Тажно е кога некој има мајка.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
А ако некоја имаше слични работи, тие и беа толку многу износени што веќе сигурно беа отворени на средината.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Некој имаше фенер, па така ги читаа и пребројуваа борците.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Баталјонот се построи и четите почнаа да ги пребројуваат борците.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)