Некој ѕвони, „кој е па овој сега?“, го навлекува џемперот врз маицата, се искашлува, ја отвора вратата.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Око не ја фаќа
саноќ и везден
по рабовите
на неправилниот круг
на животот.
Некој ѕвони. Некој друг.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)