Кејтеновиот син стоеше сам, далечен, како некој бран, токму така како некој откинат бран, некој бран пустиник, како некој слободен и непокорлив бран стоеше сред домската пустош.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
П.В.: А близнак во тревките чај, или во етеричните испарувања на тревките, или близнак на некој бран среде океан што токму издишува, или само некаква капка што ќе се слизне, и крај, израмнети енергии, ентропија, смрт...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Надвор беше задувал ветер, но јас го дофаќав шумот само повремено, по некој бран.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)