Впрочем, никогаш ниту вас како група ниту тебе лично таа „академска” (читај” полу-образована и вон сите можни токови на современата уметност) критика не ви обрнала некое внимание. Или се лажам?
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Затоа, брезничани не обрнаа некое внимание ни кога Бидин Вејката, загледан во ридот Тумбица на другата страна од селото, рече: „Луѓе!... Сонував чудо невидено“, рече подвикнувајќи како никогаш дотогаш.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Боце превртува еден лист понатаму, поблиску до пропаста на светов, без да му дава некое внимание на неговото докажување.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)