Лошотилакот има некоја итрина што за добрите и пред сѐ незамислива а камо ли појмлива.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Беше пропаднал вземи или се послужил со некоја итрина...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Господинот Гроздановски имаше голема желба да смисли некоја итрина што грифонот ќе го збуни и тоа го правеше на повеќе пати, но досетката, колку и да беше итра, никогаш не му успеваше.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)