Пак легна и реши да не мисли повеќе на ништо. Вака простум да си лежи и да си ја залажува својата чувствителност со некоја песничка што му доаѓа сега во сеќавањето.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Студентот започна да си потпевнува некоја песничка, по што забележа дека покрај него се заседна некаков си субјект во наконтена облека.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Не, тоа не беше некоја песничка што може да се прочита од книга и да се научи.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Сонцето весело грееше.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)