Одново почнува некое пламче надеж да ни папоти во градите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Стоеја потпрени и безмолвни. Само во навирените очи, одвреме навреме ќе им запливаше некоја риба мрена, или некое пламенче ќе им заиграше и ќе се стопеше во гурелавите ќошиња на очите.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)